GRIEKENLAND, VIERDE WEEK

Vrijdag 14 september, dag 22, 56875 km, 85 km

Als we wakker worden, zien we dat er enorme plassen op het parkeerterrein staan. Het zeewater is een stuk hoger, er is veel zand weggeslagen. We denken er even over om weer te trekken, maar het regent niet meer en we blijven toch nog maar hier staan. Kunnen altijd nog verder trekken als het weer toch slechter wordt. Dat doen we dus ook, verder trekken. Het is erg bewolkt en ach, dan is het misschien wel een goed idee om wat richting het zuiden te trekken. We willen toch beneden aan de eerste arm van de Peleponessos komen en dit is prima weer om auto te rijden. Dus weer verder. Even het toilet hier legen en water bijvullen en we kunnen er weer tegen. We rijden voorbij Pirgos, een vrij grote stad waar we veel zigeuners zien. Zigeunerkinderen staan bij een stoplicht te bedelen bij de auto’s terwijl hun moeder toekijkt. Even later komen we bij Kato Samiko, hier gaan we richting de zee om even wat te drinken en te eten. Er staan hier meerdere campers, best een mooie plek. Wat een woeste zee! De golven hebben we nog niet zo hoog gezien. Machtig mooi gezicht! Natuurlijk ben ik gelijk met het fototoestel in de weer. Als we weer uitgedronken en gegeten zijn, besluiten we om niet heel ver meer te rijden. Op deze plek willen we niet blijven, maar er zijn nog genoeg plekjes langs de kust. Dus weer verder. Bij Kakovatos vinden we een prachtig stil plekje aan het strand. Dit is echt mooi! Maar, hier mag je dus niet camperen want er zijn broedplaatsen van zeeschildpadden. Dus verder en we komen uit bij een parkeerplaats waar we ook zo aan de zee staan. Stranddouche, taverne… prima voor vannacht.

Kato Samiko

stil strandje bij Kakovatos, hier broeden dus zeeschildpadden en mag je niet camperen

duidelijk toch?

harde wind op het strand bij ons overnachtingsplekje in Kakovatos

Zaterdag 15 september, dag 23, 56950 km, 75 km

Vannacht was het weer aan het onweren en zelfs als we wakker worden, is het nog bezig. Niet zo heftig als de nacht daarvoor, maar dit is wel voor het eerst dat we dus met regen wakker worden. Onderweg vinden we vanzelf weer een bakker en daarna rijden we naar Gianitsochori waar we op de kade van het kleine haventje zo aan zee staan. Mooie plek om te ontbijten! De golven slaan over de kade heen, echt geweldig! Wat een aparte kleur heeft het water. De Grieken zelf komen ook kijken naar de woeste zee. Dan gaat het verder naar Kiparissia en Filiatra. Daar gaan we van de doorgaande weg af en rijden een kleinere weg die langs de zee loopt. We worden door veel auto’s ingehaald die een surfplank op hun dak hebben gebonden. Even later zien we de prachtige baai waar ze allemaal naar toe onderweg waren: Langouvardos. Er liggen wel 50 surfers in het water en allemaal proberen ze dus op een golf mee te surfen. Ze gebruiken geen zeilen, alleen de plank. Het is hier trouwens geen arme omgeving, we zien erg mooie huizen en er wordt van alles verbouwd hier: paprika, tomaten, pompoenen, sinaasappels, citroenen, granaatappels, augurken, peren, druiven. Er is hier ook een baai die ze ‘gouden baai’ noemen. Dan zien we ineens een prachtig uitzicht over de baai en het stadje Pilos. Even wat slingerend naar beneden en we zijn in Pilos. Het regent nog steeds. Dus eerst maar even kijken of we internet hebben hier. Nee, weer niet. Allemaal beveiligde netwerken. We staan eerst op de grote parkeerplaats, maar hier mag je niet overnachten. We zetten de camper aan de andere kant van de haven, hier staan al twee campers. Dan even het stadje in. Vreemd hoor om een paraplu mee te nemen! We zien een prachtige kerk, ook van binnen echt heel mooi. Echt zo’n Grieks kerk, helemaal beschilderd. Bij alle tavernes zitten weer veel Grieken te eten en te drinken. Verder is er niet zoveel te beleven. Op ons nieuwe parkeerplaatsje hebben dus ineens wel internet. Tijd om ons weblog bij te werken en even het weerbericht checken. We zien dat het morgen voorbij moet zijn met het onweer.

mooi plekje om te ontbijten bij Gianitsochori

allemaal aan het surfen, nou ja, ze liggen nu nog even in het water

mooie Griekse kerk in Pilos

ook van binnen is de kerk echt mooi

Pilos

Zondag 16 september, dag 24, 56990 km, 40 km

Ja hoor, als we wakker worden, schijnt de zon weer. Vannacht geen ventilator aangehad, wel alleen de dekbedhoezen hoor, want het was nog altijd 21 graden in de camper. Aad haalt even een vers brood bij de bakker en ik neem een warme douche en was mijn haar. Weer een lekker, onder de warme douche in de camper. Na het ontbijt gaan we naar Methoni, dat ligt maar 10 km verder en we zijn er dan ook zo. We kunnen de camper vlakbij het kasteel van Methoni parkeren. Het kasteel is enorm in omvang, maar binnen de muren staat niet heel veel meer overeind. In 1828 hebben ze de stenen gebruikt om huizen van te bouwen. Er is nog wel een kerk, de buitenmuren en een buitenford wat ook als vuurtoren is gebruikt. Gelukkig is het vandaag niet zo warm, want we lopen heel wat af over dit enorme complex. Erg gaaf om te zien trouwens.

Kasteel in Methoni

Kasteel in Methoni

Kasteel in Methoni

Dan gaat onze reis verder naar Koroni. We rijden door enorme boomgaarden van olijfbomen. Klimmen en stukje, dalen een stukje, en overal zien we wel de zee liggen. Als we in Koroni aankomen, denken we eerst dat we met de camper niet door dit stadje passen. Het is erg smal met heel veel bochten. Aad stopt even om te kijken of de camper erdoor zal passen en dan komt er een bus omhoog. Nou als die bus erdoor kan, dan moet dat met de camper ook lukken! Dus weer verder naar beneden en ja hoor, daar is de kade. Via de terrasjes die pal op de weg staan, komen we bij het haventje uit. Hier staan nog twee campers. Goede plek om te overnachten. Koroni ziet er erg leuk uit. Witte huizen met rode dakpannen daken. Vissersbootjes in de haven, veel tavernes en een kasteel. Als we zijn geïnstalleerd, lopen we het stadje in. Wat zien we daar? Schepijs! Dat laten we ons dan ook lekker smaken. We gaan verder het dorp in, doel is de kerk die we boven de huizen zien. Natuurlijk moeten we omhoog, alsmaar trappen op. We lopen te puffen, want de temperatuur loopt alweer aardig op. Als we dan eindelijk bij de kerk zijn, is het hek dicht. Alle moeite voor niets! Dan maar verder naar het kasteel. Dat ligt natuurlijk nog hoger, dus nog meer puffen. Maar we laten ons niet kennen en komen inderdaad bij het kasteel uit. In het kasteel is een nonnenklooster. Er staan allerlei gebouwtjes en kerkjes. De nonnen zijn uiterst vriendelijk. Er is ook een kerkhof, daar schijnen ’s avonds allemaal lichtjes en moet een heel mooi gezicht zijn. Maar we denken niet dat we vanavond nog een keer omhoog klauteren. Het is wel genoeg geweest voor vandaag. Als we weer bij de camper komen, eerst eens wat drinken. Aad gaat vissen en ik werk ons weblog bij.

omhoog, omhoog en maar klauteren in Koroni

het kasteel van Koroni, volgestopt met gebouwtjes van het nonnenklooster

vanaf het kasteel zie je onze camper op de kade staan

Maandag 17 september, dag 25, 57060 km, 70 km

We vertrekken weer, eerst weer door de smalle straatjes van Koroni en dan langs de kust omhoog naar Petalidi en Kalamata. We kijken onderweg of we ergens aan de kust kunnen gaan staan maar dat lukt helaas niet. Waar er een mogelijkheid is om bij de zee te komen, is wel een hotel of zoiets. Net voor Kalamata vinden we een Carrefour en een Lidl. Even boodschappen doen dus. Er is veel beveiliging in de winkel omdat er zigeuners net voor de winkel proberen paarden te verkopen. De vrouwen van de zigeuners lopen de winkel in en uit. Ze hebben wijde rokken en omslagdoeken, dus wellicht is de winkel daarom extra alert. We besluiten om door Kalamata richting Kardamili te rijden, hier moeten een aantal mooie plaatsen zijn waar je met de camper bij de zee kunt staan. Dom genoeg hebben we de TomTom niet aangezet en ja, dan raak je natuurlijk de weg kwijt in Kalamata. Kalamata is, voor Griekse begrippen, een grote stad en de bewegwijzering is niet al te best. Dus het is niet moeilijk om hier de weg kwijt te raken en dat lukt ons dus ook. Dus maar snel de TomTom weer aangeslingerd en ja hoor, kriskrassend door Kalamata heen, komen we weer op de goede weg uit. We vinden al heel snel een prachtig plekje in Mikri Mantina. Staan zo aan het strand, douche erbij, helemaal goed. We zien Kalamata liggen en aan de overkant van de baai de kust waar we vandaag langs zijn gereden. Er staan hier ook bomen en dus kunnen we voor het eerst onze hangmat ophangen. Dat is pas lekker! Heerlijk schommelen in de hangmat! Natuurlijk gaan we ook de zee in. Aan het eind van de dag steken we de bbq aan, met een griekse salade erbij hebben we er een goede maaltijd aan. De politie komt nog even kijken, maar zegt verder niets. Even later komt er een Griek die ons vertelt dat het ‘no camping’ is hier. Vreemd dat de politie daar niet van zegt dan? Maar de Griek is niet vrolijk en wij willen niemand provoceren dus zeggen we maar dat we na het eten zullen vertrekken. Dus maar snel eten (ja hoe snel gaat het met een bbq?) en de boel opbreken. Het is inmiddels al lekker donker aan het worden want de zon is al onder. We rijden een stukje verder en vinden een plekje op een grote parkeerplaats. Hier kunnen we wel slapen vannacht. Morgen zien we wel weer wat we verder gaan doen.

de baai met de grote stad Kalamata

ons mooie plekje bij Mikri Mantina

Dinsdag 18 september, dag 26, 57150 km, 90 km

Nu ons plannetje in de war is gestuurd (we wilden een paar dagen op Mikri Mantina blijven staan) moeten we even overleggen wat we nu verder gaan doen. We besluiten om via Kalamata door het binnenland weer naar de westkust van de Peloponessos te rijden. Dan komen we uit net boven de plaats Kiparissia. We kijken even bij Kalo Nero of we daar bij de zee kunnen staan. Maar hier zijn allemaal nesten van zeeschildpadden. Dus iets verder naar het noorden, iets onder het dorpje Gianitochori vinden we een prima plek waar we zo aan de zee staan. Het is er heel rustig. Er staan wel wat campers maar die staan zo verspreidt dat je ze amper ziet staan. Er zijn veel pijnbomen en het strand is enorm groot en heel rustig. Er is een douche maar die is wat verder weg, dus Aad vult onze eigen douchezak en hangt hem aan de fietsen. Nu hebben we onze eigen douche en het water hiervan is al heel snel lekker warm. Goede uitvinding hoor die douchezakken! Via het vrij slechte internet kunnen we toch nog onze mails lezen en we zien een mail van ons boekingsburo dat onze terugreis niet door kan gaan. Minoan Lines zet een andere boot in en dan hebben wij geen camping all inclusive. Wat te doen? Terugreis cancellen en bij een andere firma proberen? We vragen het aan het boekingsburo maar krijgen vandaag geen antwoord meer. ’s Avonds koelt het lekker af, het gaat zelfs een beetje regenen. Het is hier zo rustig en stil, we slapen als rozen!

en weer een strand voor onszelf

prachtige zonsondergang

lekker plekje

Woensdag 19 september, dag 27, 57150 km, 0 km

We worden wakker van een kudde schapen die langs de camper loopt. Natuurlijk schijnt de zon weer volop. Er komt zelfs een bakker langs alle campers rijden! Wel een beetje laat, want wij hadden zelf al afbakbroodjes gegeten. Maar wat een service zeg! Aan het eind van de ochtend is er eindelijk bericht van het boekingburo. We kunnen of op dinsdag al terugvaren (twee dagen eerder) met Minoan Lines en dan krijgen we 20% extra korting (kregen al korting omdat we niet naar Venetië varen). Of op woensdag terugvaren met Superfast maar dat zou dan 400 euro kosten, bijna 150 euro meer. Ja dan is de keus snel gemaakt en dus is ons verblijf in Griekenland met twee dagen ingekort. Jammer, maar het is niet anders. We besluiten dan ook maar gelijk om op ons gemak in drie dagen terug te rijden vanaf Ancona en dan zaterdag thuis te komen i.p.v. zondag. Allemaal geregeld, tijd voor de zee! Het blijft ons verbazen hoe lekker warm de zee is. Zo heerlijk om hier te zwemmen. Dit is echt een zon en zee vakantie geworden en daar is Griekenland enorm geschikt voor. Natuurlijk is er genoeg te zien in Griekenland, maar dat hebben wij de vorige twee keer al allemaal gezien. Nu dus op een heel andere manier genieten van Griekenland en dat bevalt ons meer dan prima!

de kudde met schapen

in de schaduw van de camper

Donderdag 20 september, dag 28, 57210 km, 60 km

Weer heerlijk geslapen, wat een rust hier zeg! We gaan weer een stukje noordwaards. Eerst naar Pirgos want we hebben echt wel weer wat boodschappen nodig. Al een aantal dagen zonder druiven, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Verder is ook alle groente op en moeten we weer wat flessen drinkwater hebben. In Pirgos is een Lidl en daar halen we weer alles wat we nodig hebben. Bij een benzinepomp gooien we onze watertank weer vol en dus kunnen we er weer even tegen. Vanaf Pirgos rijden we naar de zee, naar het dorpje Spiantza. Daar kun je op een parkeerterrein tussen twee tavernes in bij de zee staan. Wij willen kijken of we een wat rustiger plekje kunnen vinden want er loopt hier een weg langs de zee, dus best kans dat we iets kunnen vinden. Maar, langs deze hele weg, zo’n 10 kilometer lang, staan huizen aan de zeekant. Voor die mensen natuurlijk geweldig. Je huis echt zo aan het strand! Maar wij vinden niets waar we aan zee kunnen staan. Tot we uiteindelijk bij een opening komen waar een kantina is (leeg natuurlijk) en daar kunnen we wel aan zee staan. We zien het stadje Katakolo liggen met cruiseschepen ervoor. Het is hier vlakbij Olympia en daar worden de gasten met bussen naartoe vervoerd. Als we op het strand kijken zien we aan beide kanten alleen maar huizen. We hebben geluk dat hier een stukje vrij is en we de zee in kunnen. Er is zelfs redelijk internet hier, dus het weblog wordt ook weer bijgewerkt. Aan het eind van de middag vertrekken we, nu naar Katakolo. Dit is een aardig toeristisch stadje en we willen weer eens uit eten dus dat zal wel gaan lukken hier. 

ons zwemplekje onderweg, in de verte de cruiseschepen bij Katakolo

Katakolo

bijna alleen op de grote parkeerplaats

Als we aankomen, ligt er een cruiseschip in de haven. We parkeren de auto op het grote parkeerterrein. Aan het begin staat een bord van ‘no camping’ maar op het parkeerterrein mag je gewoon overnachten wordt ons vertelt. We lopen de enige straat door en die zit vol met allerlei souvenirwinkels. Best wel grappig om te zien en om even rond te snuffelen of we nog iets leuks zien. Maar de boot gaat blijkbaar vertrekken want een voor een sluiten de winkels. In rap tempo worden alle dingen die buiten staan de winkel in geslingerd, licht uit en wegwezen! We hebben nog nooit zo snel een winkelstraat helemaal dicht zien gaan! Dus een half uurtje nadat we zijn aangekomen, is echt alles dicht. Zelfs het fastfoodtentje waar een gyros wilde halen! Het is gelijk een enorm dooie boel. Aan de waterkant zijn nog wel tavernes open maar het is vrij vroeg voor Griekse begrippen om al te gaan eten (zeven uur) en wij hebben eigenlijk toch wel honger nu. Er is in een achtergelegen straatje wel een taverne waar we wat te eten kunnen krijgen. We vragen om twee borden gyros. Alles zit erop en eraan, zegt de mevrouw. Maar als ze dan met onze bestelling komt, heeft ze maar 1 bord. Als ze begrijpt dat we er toch echt twee wilden, geeft ze snel haar vergissing door aan haar man. Gelukkig duurt het niet al te lang voor het tweede bord komt. Het is niet geweldig lekker, maar zoals gezegd, we hebben honger. Todat… ik ineens een geroosterde wesp tussen het vlees zie liggen. Getver! Ik ga nog net niet over mijn nek, maar mijn eetlust is echt weg. Ik probeer niet over mijn nek te gaan en laat het aan Aad over om de vrouw te roepen. ‘Oh sorry’, zegt ze, en haalt mijn bord weg. En dat moet ik dus ook heel snel, wegwezen hier! Bah! Aad heeft nog 10 euro moeten betalen voor het eerste bord en ik ben de hele avond misselijk geweest.